ABSTRAK: Penderaan seksual merupakan isu sejagat. Mangsanya adalah kanak-kanak, remaja, individu dewasa, dan tidak mustahil berlaku juga kepada warga tua. Pemangsa atau pendera pula merupakan individu, sama ada yang dikenali mahupun tidak dikenali mangsa. Oleh itu, terdapat tiga tujuan utama kajian ini dilaksanakan. Pertama, untuk mengenal pasti kriteria yang perlu ada bagi pegawai yang mengendalikan kes-kes deraan seksual. Kedua, untuk mengenal pasti punca kepada penderaan seksual. Dan ketiga, bagi mengenal pasti punca kepada kes-kes deraan seksual yang tidak dilaporkan. Seramai 15 orang responden yang terdiri daripada pegawai di jabatan polis, sekolah, Jabatan Kebajikan Masyarakat (JKM) dan NGO (Non Governmental Organization atau Pertubuhan Bukan Kerajaan) terlibat dalam kajian ini. Dapatan diperoleh melalui temu bual separa berstruktur serta dianalisis menggunakan perisian NVivo bagi membentuk tema dan kategori utama. Dapatan kajian ini diharap dapat menyumbang maklumat bagi memantapkan peranan pihak terlibat secara langsung dalam membantu mangsa dera seksual. Selain itu, punca penyebab kepada kejadian serta punca kes tidak dilaporkan yang diperoleh melalui kajian ini dijangka dapat membantu mengurangkan kes ini berlaku secara berterusan dan berleluasa.

Kata-kata kunci: Penderaan seksual, kriteria pegawai, punca penderaan seksual, dan punca kes tidak dilaporkan.

About the Author: Dr. Nor Shafrin binti Ahmad ialah Pensyarah di Pusat Pengajian Ilmu Pendidikan USM (Universiti Sains Malaysia), 11800 Minden, Pulau Pinang, Malaysia. Bagi urusan sebarang akademik, beliau boleh dihubungi dengan alamat emel: sham@usm.my

How to cite this article? Ahmad, Nor Shafrin binti. (2012). “Penderaan Seksual: Keperluan Kriteria Pegawai, Punca Penderaan, dan Kes Tidak Dilaporkan” in SOSIOHUMANIKA: Jurnal Pendidikan Sains Sosial dan Kemanusiaan, Vol.5, No.1 [Mei], pp.81-92. Bandung, Indonesia: Minda Masagi Press owned by ASPENSI, ISSN 1979-0112.

Chronicle of article: Accepted (March 22, 2012); Revised (April 24, 2012); and Published (May 20, 2012).

Beckett, C. (2003). Child Protection: An Introduction. London: Sage Publications.

Che Din, Mohamed Fadzil & Rasidah Haji Omar. (2002). Pengantar Bimbingan dan Kaunseling. Kuala Lumpur: McGraw-Hill.

Conte, J.R. (1991). “Child Sexual Abuse: Looking Backward and Forward” dalam M.Q. Patton [ed]. Family Sexual Abuse: Frontline Research and Evaluation. California: Sage Publications, Inc., ms.3-22.

Dora, D. (1988). Confronting Child Abuse: Research for Effective Program Design. New York: The Free Press, a Division of Macmillan, Inc.

Fitzgerald, N. & K.J. Riley. (2000). “Drug-Facilitated Rape: Looking for the Missing Pieces” dalam National Institute of Justice Journal. Terdedah pula di: www.ncjrs.gov [dilayari di Pulau Pinang, Malaysia: 31 Disember 2010].

Ford, H.H., C.B. Schindler & F.J. Medway. (2001). “School Professionals’ Attributions of Blame for Child Sexual Abuse” dalam Journal of School Psychology, 39(1), ms.25-41.

Haskett, M.E. et al. (1991). “Factors Associated with Successful Entry into Therapy in Child Sexual Abuse Cases” dalam Child Abuse & Neglect, 15, ms.467-476.

Havelin, K. (2000). Child Abuse: “Why Do My Parents Hit Me”? Mankota, MN: Capstone Press.

Kellog, N.D. & S.W. Menard. (2003). “Violence among Family Members of Children and Adolescent Evaluated for Sexual Abuse” dalam Child Abuse & Neglect, 27, ms.1367-1376.

Krahe, B. (2004). “Rape Prevention” dalam C. Spielberger [ed]. Encyclopedia of Applied Psychology, Vol. 1. Amsterdam: Elsevier Academic Press, ms.217-222.

LPUU [Lembaga Penyelidikan Undang-Undang]. (2003). Akta Kanak-Kanak 2001 (Akta 611). Selangor: International Law Book Services.

LPUU [Lembaga Penyelidikan Undang-Undang]. (2004). Kanun Keseksaan (Akta 574). Selangor: International Law Book Services.

NTV [National Television] 7. (2002). “Laporan Edisi Siasat” dalam NTV 7. Kuala Lumpur, Malaysia: 16 November, pukul 8.00 malam.

Owens, G.P. & K.M. Chard. (2003). “Comorbidity and Psychiatric Diagnoses among Women Reporting Child Sexual Abuse” dalam Child Abuse & Neglect, 27(9), ms.1075-1082.

Shafiee, Zasmani. (2003). “Kaunseling Melalui Perspektif Islam: Sumbang Mahram” dalam Prosiding Seminar Kebangsaan Kaunseling Berperspektif Islam. Pulau Pinang: Penerbit USM [Universiti Sains Malaysia], ms.81-93.

Shafrin Ahmad, Nor. (2006). “Kesan Penderaan Seksual dan Gaya Daya Tindak Mangsa Penderaan Seksual”. Tesis Doktor Falsafah Tidak Diterbitkan. Bangi, Selangor Darul Ehsan: UKM [Universiti Kebangsaan Malaysia].

Utusan Malaysia (akhbar arus perdana). Kuala Lumpur, Malaysia: 25 Jun 2003.

Walrath, C. et al. (2003). “Children with Reported Histories of Sexual Abuse: Utilizing Multiple Perspectives to Understand Clinical and Psychosocial Profiles” dalam Child Abuse & Neglect, 27, ms.509-524.

Wan Seng, Ann & Khadijah Alavi. (1997). Penderaan Kanak-kanak di Malaysia. Shah Alam: Penerbit Fajar Bakti Sdn. Bhd.